ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅದೇ ಹಳೆಯ ಸಂಭ್ರಮ ಮರುಕಳಿಸುತ್ತಾ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ದಿನ ಮಾತ್ರ ಬದಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದ ದಿನ. ಅಂಕಿ ಸಂಖ್ಯೆಗಳೇ ಹಾಗೆ. ಅದು ಏರುತ್ತಾ ಇರುತ್ತೆ. ಏನೇನೋ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದಾನಲ್ಲಾ ಕನ್ಫ್ಯೂಸ್ ಆಗ್ಬೇಡಿ. ಪ್ರತಿ ವರುಷ ನಾನು ಈ ದಿನವನ್ನು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ. ಆ ದಿನ ನಾನು ಏನೇನು ಮಾಡಬೇಕು ಅಂದ್ಕೊಂಡಿರುತ್ತೇನೇ ಅದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ಈಗಲೂ ನಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಅದನ್ನೇ.
ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ ಮರೆವು ಅತಿಯಾಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋದು ಹಿರಿಯರ ಮಾತು. ಆ ಮಾತನ್ನು ನೀನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೀಯಾ ಬಿಡು. ಅದರಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ತಪ್ಪೇನೂ ಇಲ್ಲ. ವಯಸ್ಸೇ ಹಾಗೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿ ನೋಡು ಯಾವತ್ತೂ ಯಾವುದನ್ನೂ ಮರೆತಿಲ್ಲ. ಎಸ್ಪೆಷಲಿ ಲೈಫ್ @ ವಿವಿ ಕ್ಯಾಂಪಸ್. ಹಾಗೆ ಮರೆಯುವುದಕ್ಕಾಗುವ ದಿನವೇ ಅಲ್ಲ.
ನಾವು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಗಳು ಹೇಗಿದ್ದವು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಒಂದು ಸಾರಿ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡು. ಬೆಳಗ್ಗೆ 9.30ಕ್ಕೆ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಬಂದವರಿಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಕ್ಲಾಸ್ ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಆಮೇಲೆ ಇಡೀ ದಿನ ನಾವೇನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಆನಂತರ ಏನಾಯ್ತು ಅನ್ನೋದು ನಮಗೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತು. ವರುಷಗಳು ಉರುಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವು ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾಯಿತು ಅನ್ನೋದನ್ನು ನಾವು ಚಿಂತಿಸಲೇಬೇಕು. ಆದರೆ ಸದ್ಯ ನಮ್ಮದು ಬ್ಯುಸಿ ಲೈಫ್.. ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಜೀವನ ನಮ್ಮದು. ಏನೋ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿ ಇನ್ಯಾವುದರ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗೋ ನಮ್ಮ ಹುಚ್ಚುಕೋಡಿ ಮನಸು. ಇದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದನ್ನು ಬೇಡ ಅಂತೀಯಾ ಹೇಳು ನೋಡೋಣ.
ಇವತ್ತಿಗೂ ನನಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ಊಟ ನೆನಪಾಗುತ್ತೆ. ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮೊಸರಿಗೆ ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಕಿ ತಿಂದ ದಿನಗಳು ಕಾಡಿದ್ದರೆ ಕಣ್ಣಂಚಲ್ಲಿ ತೇವ. ಸಂಜೆಯಾದರೆ ಕ್ಯಾಂಟೀನಲ್ಲಿ ಬನ್ಸ್ ಇದ್ದರೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಸವಿಯುವ ನಿನ್ನ ಬಗೆ. ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೂ ಸಿಗದ ಸೂಪರ್ ಸ್ಟ್ರಾಂಗ್ ಕೋಲ್ಡ್ ಕಾಫಿ ತಯಾರು ಮಾಡಲು ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ದೊರೆ ಪ್ರಕಾಶ್ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಆದೇಶ. ನೊರೆ ನೊರೆ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿಯುತ್ತೇನೇ ಎಂಬಂತೆ ವೆಯ್ಟರ್ ತಂದಿಡುತ್ತಿದ್ದ 2 ಗ್ಲಾಸ್ ಕೋಲ್ಡ್ ಕಾಫಿ. ಅದು ಹೊಟ್ಟೆಗಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನೀನು ಮಂದಸ್ಮಿತೆ... :-) ಕಾಫಿ ಕೆಟ್ಟಿತೋ ನನ್ನ ಗ್ರಹಚಾರವೂ ಕೆಟ್ಟಂತೆ...:-( ಅಲ್ಲಿಂದ ಮತ್ತೆ ಲೈಬ್ರರಿಗೆ ತೆರಳಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ವಾಕ್. ಆ ವಾಕ್ ನಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನಿಗೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಫೋನ್ ಕಾಲ್. ಫೋನ್ ಕೆಳಗಿಟ್ಟರೆ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಸಂಭ್ರಮ ಪಡುವ ನಿನ್ನ ಬಗೆ. ಅದನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾ ನಕ್ಷತ್ರವನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ಕತೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದುದು ಆ ದೇವರಿಗೇ ಪ್ರೀತಿ... ಅಲ್ಲಿಗೇ ಮುಗಿಯುತ್ತಾ. ಉಹೂಂ, ನೀನು ಅಂತವಳೇ ಅಲ್ಲ... ಅದು ಮೊಗೆದಷ್ಟೂ ಸಿಗುವ ಅಕ್ಷಯಪಾತ್ರೆಯ ಗುಣಸಂಪನ್ನೆ.
ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ಭಾನುವಾರ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಬಂದರೆ ಕಡೆಗೋಲು ಕೃಷ್ಣನ ಊರು ಉಡುಪಿಗೆ. ಎಲ್ಲರೂ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ಬಳಿಕ ತಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿದರೆ ನಮಗೆ ಬೆಳಗ್ಗೆಯೇ ಹೋಟೆಲ್ ಒಳಗೆ ಸೇರುವ ಹುಚ್ಚು.. ಬಸ್ ಇಳಿದು ಈ ಕಡೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಮ್ಮ ಸ್ವಾಗತಕ್ಕೆ ಕಾಯ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದಾಳೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಕಾಯುವ 'ಡಯಾನಾ' - ನಿಮ್ಮ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ. ನಾವು ವಿವಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಡೆಯ ದಿನ ಹೋಗಿದ್ದು ನೆನಪಿದೆಯಾ. ಅದು 2006ರ ಮೇ 15. ಅಂದು ನೀನು ನೀಡಿದ ಕೃಷ್ಣನ ಗ್ರೀಟಿಂಗ್ ಕಾರ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದು ಇಷ್ಟು -
ಆದುದಕ್ಕೆ,
ಆಗದಿದ್ದುದಕ್ಕೆ
ಕೃಷ್ಣನಿದ್ದ...
ಎಂದಿಗೂ ಇರುವ
ಇಂದಿನಂತಿರು....
ಸಂತೋಷವಾಗಿರು
(ನಿನಗೆ ಭವಿಷ್ಯದ ಕನಸು ಅಂದು ಬಿದ್ದಿತ್ತಾ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ಬರಹದಲ್ಲಿ ನೀನು ಬರೆದ ಎಲ್ಲಾ ಶಬ್ದಗಳೂ ನಿಜವಾಯಿತು. ಆ ಮುನ್ಸೂಚನೆಯನ್ನು ನಿನಗೆ ಅಂದು ನೀನು ನಂಬಿದ್ದ ಆ ದೇವರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನಾ...? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಅದನ್ನು ನೀನು ಹೇಳಬೇಕು.)
ಮೊನ್ನೆ ನೀನು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಕೂತು ಮಾತನಾಡಬೇಕು ಅಂತಾ ಹೇಳಿದೆ ನೋಡು, ಅದೇಕೋ ಅಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಯೋಚಿಸಿದಾಗ ಇದೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಾಯಿತು. ನೀನು ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಬರೆಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತರೆ ನಾನು ಅದ್ಭುತ ಬರಹಗಾರನಾಗದೇ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯಾನಾ?. ಸುಮ್ಮನೆ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡು. ಏನಾದರೂ ತಲೆಗೆ ಹೊಳೆದರೆ ಹೇಳು. ಇಂತಹ ಸಾವಿರಾರು ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ನಿನ್ನನ್ನು ಎಷ್ಟು ನೆನಪಿಟ್ಟರೂ ಸಾಲದು. ಅದೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ನಿನ್ನ ಆ ಕೇರಿಂಗ್ ನೇಚರ್ ಇದೆಯಲ್ಲಾ. ಅದು ನಾನಿದುವರೆಗೆ ನೋಡಿದ ಯಾರಲ್ಲೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ.. ಅಂತಹ ಚಾರ್ಮಿ ಲೇಡಿಗೆ ಈಗ ಸಂಭ್ರಮದ ಸಮಯ. ಶುಭಾಶಯ ಹೇಳದೇ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೇ ಹೇಳಿದ್ದು,
ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ ಮರೆವು ಅತಿಯಾಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋದು ಹಿರಿಯರ ಮಾತು. ಆ ಮಾತನ್ನು ನೀನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೀಯಾ ಬಿಡು. ಅದರಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ತಪ್ಪೇನೂ ಇಲ್ಲ. ವಯಸ್ಸೇ ಹಾಗೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿ ನೋಡು ಯಾವತ್ತೂ ಯಾವುದನ್ನೂ ಮರೆತಿಲ್ಲ. ಎಸ್ಪೆಷಲಿ ಲೈಫ್ @ ವಿವಿ ಕ್ಯಾಂಪಸ್. ಹಾಗೆ ಮರೆಯುವುದಕ್ಕಾಗುವ ದಿನವೇ ಅಲ್ಲ.
ನಾವು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಗಳು ಹೇಗಿದ್ದವು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಒಂದು ಸಾರಿ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡು. ಬೆಳಗ್ಗೆ 9.30ಕ್ಕೆ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಬಂದವರಿಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಕ್ಲಾಸ್ ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಆಮೇಲೆ ಇಡೀ ದಿನ ನಾವೇನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಆನಂತರ ಏನಾಯ್ತು ಅನ್ನೋದು ನಮಗೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತು. ವರುಷಗಳು ಉರುಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವು ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾಯಿತು ಅನ್ನೋದನ್ನು ನಾವು ಚಿಂತಿಸಲೇಬೇಕು. ಆದರೆ ಸದ್ಯ ನಮ್ಮದು ಬ್ಯುಸಿ ಲೈಫ್.. ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಜೀವನ ನಮ್ಮದು. ಏನೋ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿ ಇನ್ಯಾವುದರ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗೋ ನಮ್ಮ ಹುಚ್ಚುಕೋಡಿ ಮನಸು. ಇದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದನ್ನು ಬೇಡ ಅಂತೀಯಾ ಹೇಳು ನೋಡೋಣ.
ಇವತ್ತಿಗೂ ನನಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ಊಟ ನೆನಪಾಗುತ್ತೆ. ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮೊಸರಿಗೆ ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಕಿ ತಿಂದ ದಿನಗಳು ಕಾಡಿದ್ದರೆ ಕಣ್ಣಂಚಲ್ಲಿ ತೇವ. ಸಂಜೆಯಾದರೆ ಕ್ಯಾಂಟೀನಲ್ಲಿ ಬನ್ಸ್ ಇದ್ದರೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಸವಿಯುವ ನಿನ್ನ ಬಗೆ. ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೂ ಸಿಗದ ಸೂಪರ್ ಸ್ಟ್ರಾಂಗ್ ಕೋಲ್ಡ್ ಕಾಫಿ ತಯಾರು ಮಾಡಲು ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ದೊರೆ ಪ್ರಕಾಶ್ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಆದೇಶ. ನೊರೆ ನೊರೆ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿಯುತ್ತೇನೇ ಎಂಬಂತೆ ವೆಯ್ಟರ್ ತಂದಿಡುತ್ತಿದ್ದ 2 ಗ್ಲಾಸ್ ಕೋಲ್ಡ್ ಕಾಫಿ. ಅದು ಹೊಟ್ಟೆಗಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನೀನು ಮಂದಸ್ಮಿತೆ... :-) ಕಾಫಿ ಕೆಟ್ಟಿತೋ ನನ್ನ ಗ್ರಹಚಾರವೂ ಕೆಟ್ಟಂತೆ...:-( ಅಲ್ಲಿಂದ ಮತ್ತೆ ಲೈಬ್ರರಿಗೆ ತೆರಳಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ವಾಕ್. ಆ ವಾಕ್ ನಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನಿಗೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಫೋನ್ ಕಾಲ್. ಫೋನ್ ಕೆಳಗಿಟ್ಟರೆ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಸಂಭ್ರಮ ಪಡುವ ನಿನ್ನ ಬಗೆ. ಅದನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾ ನಕ್ಷತ್ರವನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ಕತೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದುದು ಆ ದೇವರಿಗೇ ಪ್ರೀತಿ... ಅಲ್ಲಿಗೇ ಮುಗಿಯುತ್ತಾ. ಉಹೂಂ, ನೀನು ಅಂತವಳೇ ಅಲ್ಲ... ಅದು ಮೊಗೆದಷ್ಟೂ ಸಿಗುವ ಅಕ್ಷಯಪಾತ್ರೆಯ ಗುಣಸಂಪನ್ನೆ.
ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ಭಾನುವಾರ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಬಂದರೆ ಕಡೆಗೋಲು ಕೃಷ್ಣನ ಊರು ಉಡುಪಿಗೆ. ಎಲ್ಲರೂ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ಬಳಿಕ ತಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿದರೆ ನಮಗೆ ಬೆಳಗ್ಗೆಯೇ ಹೋಟೆಲ್ ಒಳಗೆ ಸೇರುವ ಹುಚ್ಚು.. ಬಸ್ ಇಳಿದು ಈ ಕಡೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಮ್ಮ ಸ್ವಾಗತಕ್ಕೆ ಕಾಯ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದಾಳೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಕಾಯುವ 'ಡಯಾನಾ' - ನಿಮ್ಮ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ. ನಾವು ವಿವಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಡೆಯ ದಿನ ಹೋಗಿದ್ದು ನೆನಪಿದೆಯಾ. ಅದು 2006ರ ಮೇ 15. ಅಂದು ನೀನು ನೀಡಿದ ಕೃಷ್ಣನ ಗ್ರೀಟಿಂಗ್ ಕಾರ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದು ಇಷ್ಟು -
ಆದುದಕ್ಕೆ,
ಆಗದಿದ್ದುದಕ್ಕೆ
ಕೃಷ್ಣನಿದ್ದ...
ಎಂದಿಗೂ ಇರುವ
ಇಂದಿನಂತಿರು....
ಸಂತೋಷವಾಗಿರು
(ನಿನಗೆ ಭವಿಷ್ಯದ ಕನಸು ಅಂದು ಬಿದ್ದಿತ್ತಾ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ಬರಹದಲ್ಲಿ ನೀನು ಬರೆದ ಎಲ್ಲಾ ಶಬ್ದಗಳೂ ನಿಜವಾಯಿತು. ಆ ಮುನ್ಸೂಚನೆಯನ್ನು ನಿನಗೆ ಅಂದು ನೀನು ನಂಬಿದ್ದ ಆ ದೇವರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನಾ...? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಅದನ್ನು ನೀನು ಹೇಳಬೇಕು.)
ಮೊನ್ನೆ ನೀನು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಕೂತು ಮಾತನಾಡಬೇಕು ಅಂತಾ ಹೇಳಿದೆ ನೋಡು, ಅದೇಕೋ ಅಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಯೋಚಿಸಿದಾಗ ಇದೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಾಯಿತು. ನೀನು ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಬರೆಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತರೆ ನಾನು ಅದ್ಭುತ ಬರಹಗಾರನಾಗದೇ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯಾನಾ?. ಸುಮ್ಮನೆ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡು. ಏನಾದರೂ ತಲೆಗೆ ಹೊಳೆದರೆ ಹೇಳು. ಇಂತಹ ಸಾವಿರಾರು ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ನಿನ್ನನ್ನು ಎಷ್ಟು ನೆನಪಿಟ್ಟರೂ ಸಾಲದು. ಅದೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ನಿನ್ನ ಆ ಕೇರಿಂಗ್ ನೇಚರ್ ಇದೆಯಲ್ಲಾ. ಅದು ನಾನಿದುವರೆಗೆ ನೋಡಿದ ಯಾರಲ್ಲೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ.. ಅಂತಹ ಚಾರ್ಮಿ ಲೇಡಿಗೆ ಈಗ ಸಂಭ್ರಮದ ಸಮಯ. ಶುಭಾಶಯ ಹೇಳದೇ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೇ ಹೇಳಿದ್ದು,
"ನೀನು @ 28"ಗೆ ನಾನು @ ನೆನಪಿನ ಶುಭಾಶಯ.
1 comment:
yaaradu charming lady@28...?
Post a Comment