ಸುಮ್ಮನೆ ಅಲ್ಲ ಹೆಂಡತಿ!!!

ಸುಮ್ಮನೆ ಒಬ್ಬಳು ಹೆಂಡತಿ, ಸುಮ್ಮನೆ ಅಲ್ಲ ಹೆಂಡತಿ. ಅಯ್ಯೋ ಇವನಿಗೇನಾಯ್ತು. ಈಗ್ಲೇ ಮದುವೆ, ಹೆಂಡತಿ ಅಂತ ಕನಸು ಕಾಣೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದನಾ ಎಂದು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿರಿ. ಖಂಡಿತವಾಗಲೂ ಇಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಕನಸು ಕಾಣೋದಿಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಕಾಲಾನೇ ಬಂದಿಲ್ಲ!!!

ಸುಮಾರು ೧೦ ತಿಂಗಳು ಕಳೆದಿತ್ತು ಒಂದು ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿ. ಅರ್ಥಾತ್ ಚಿತ್ರ ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ. ಕಳೆದ ಬಾರಿ ಒಂದು ತಿಂಗಳು ರಜೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಹೋಗಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೊನೆಗೆ ಮೊನ್ನೆ ಗಣೇಶ ಹಬ್ಬದ ದಿನ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿದೆ.

ಅದು ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ಮನ. ಪತಿ, ಪತ್ನಿ ಮತ್ತು ಎಸ್‌ಎಸ್‌ಎಲ್‌ಸಿ ಓದುತ್ತಿರು ವಗಳು. ಆತನಿಗೋ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗುವ ತನಕ ಎಲ್ಲ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೂ ಅವಳೇ ಬೇಕು. ಆದರೆ ಮನೆಕೆಲಸ ಬಂದರೋ ಆತ ‘ಮಹಾನ್’ ವ್ಯಕ್ತಿ. ಅದು ತನಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದಲ್ಲ. ಅದು ಏನಿದ್ದರೂ ಪತ್ನಿಯ ಕೆಲಸವೇ. ಅದರಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪಾಲು ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಬೇಕಾದರೆ ಹೆಂಡತಿ ಎಂಬ ಹೆಸರು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬಂದವಳು ಮಾಡಬೇಕು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಇವಳನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಬೇಕಿತ್ತಾ ಎಂಬಂತಹ ಅಹಂಕಾರಿ ವಿದ್ಯುತ್ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಪತಿ.

ಆದರೆ,
ಪತ್ನಿ ಕೇವಲ ವಸ್ತುವಲ್ಲ, ಅವಳಿಗೂ ಭಾವನೆಗಳಿವೆ, ಕುಟುಂಬದ ಭಾವನೆ, ಕೆಲಸ, ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಒಗ್ಗಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇದೆ. ಗಂಡನಾದವನು ಕೇವಲ ಗಂಡಾಗಿ ಅಲ್ಲ. ಮನೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲೂ ಸಹಕಾರಿಯಾಗಿರಬೇಕು. ಪತ್ನಿಯ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸಬೇಕು. ಪತ್ನಿ ಎನ್ನುವ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಗೌರವಿಸಬೇಕು. ಆಕೆ ಕೇವಲ ಅಡುಗೆ ಕೋಣೆಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿ ರಾತ್ರಿ ಹಾಸಿಗೆ ಹಾಗೂ ದೇಹ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಮಾತ್ರ ಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಭಾವ ಆ ಪತಿರಾಯನಿಂದ ದೂರ ಹೋಗಬೇಕಾದರೆ ಕಾಲ ಮಿಂಚಿ ಹೋಗಿರುತ್ತದೆ. ಇದು ‘ವೆರುದೆ ಒರು ಭಾರ್‍ಯ’ ಎಂಬ ಮಲಯಾಳಂ ಚಿತ್ರದ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ರೂಪ. ವೆರುದೆ ಒರು ಭಾರ್‍ಯ ಎಂದರೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಒಬ್ಬಳು ಹೆಂಡತಿ. ಇದು ಚಿತ್ರದ ಮೊದಲು ಕಾಣಿಸುವ ಸಾಲು. ಆದರೆ ಚಿತ್ರದ ಕೊನೆಗೆ ‘ಸುಮ್ಮನೆ ಅಲ್ಲ ಹೆಂಡತಿ’ ಎಂದು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ನಿಜವಾಗಲೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಅಲ್ಲ ಹೆಂಡತಿ!!!

ಉತ್ತರ ಅನುಭವಸ್ಥರು ಹೇಳಬೇಕು. ಯಾಕೋ ಇತ್ತೀಚಿನ ಕೆಲ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬರವಣಿಗೆಯ ಓಘ ಕೈಬಿಟ್ಟು ಸಾಗುತ್ತಾ ಇದೆ ಎಂದು ಅನಿಸಲು ಆರಂಭವಾಗಿದೆ. ಕಾಲೇಜು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಾ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ಈಗ ಬರೆಯಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಹಿಂದಿನ ಬರವಣಿಗೆಯ ಲವಲವಿಕೆ ಸಿಗುತ್ತಾ ಇಲ್ಲ. ಮೆಡಿಟೇಶನ್ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಮೆಡಿಟೇಶನ್ ಆರಂಭವಾದರೆ ಮನಸ್ಸು ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ? ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಒಂದು ಗೊಂದಲ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಯಾಕೆ ಈ ರೀತಿ. ಬೇರೆ ಯಾವತ್ತೂ ಇಲ್ಲದ ಈ ಬರವಣಿಗೆಯ ಗೊಂದಲ ಇನ್ನೆಷ್ಟು ದಿನ. ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆ ಒಂದೇ ಒಂದು ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಈ ಪೋಸ್ಟ್ ತಡವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕ್ಷಮೆ ಇರಲಿ.